Borrels

my woorde styg soos borrels
geluidloos
breek deur die oppervlak
en verdwyn in die eindelose atmosfeer
terwyl jy wag
vraend
gryp ek vergeefs in die lug
na 'n antwoord buite my bereik

Hart

die glimlagte sny soos lemme
en die lag weerklink ondraaglik hard
in die leë ruimte om my hart
ek wil die deur toemaak
en in my stilte skuil
maar ek het liefgekry
my hart is te groot
die deur kan lankal nie meer toe nie

Vis

die grys vis het boontoe geswem
sy rug gekeer op die stil donker dieptes
bekendheid agtergelaat
met verwondering die kleure aanskou
met die ligstrale gedans
en die korale aanbid
maar die kleure het te helder geword
die ligstrale het sy oë gebrand
en die korale was hard en ongenadig
die grys vis het afgesak na die middelste niks
en daar gewag op die net
om hom van sy seer te verlos